Zoals gezegd stapten wij op 5 april in onze T3 om een reis naar Griekenland te maken. Eerst zouden we naar Wenen gaan om daar nog wat jugendstil te gaan bekijken net zoals we enkele jaren geleden hebben gedaan. Zie voor een verslag van die reis:
http://bus-forum.nl/phpBB/viewtopic.php?f=38&t=15061
De eerste dag ging het gelijk al een beetje mis. Ik vergat gewoon te tanken en vlak voor Würzburg stonden we stil op de A3. Ik heb toen de gevarendriehoek geplaatst en mijn gele hesje aangetrokken en de ANWB gebeld. Die verwittigden op hun beurt de ADAC en na ongeveer drie kwartier kwam er een gele auto om mij de zo broodnodige diesel te brengen. En dat geheel gratis! (op de brandstof na uiteraard). Hulde voor deze service van de ANWB en de ADAC.
![[[thumbup]]](./images/smilies/thumpup.gif "Positive")
Na op een rustig plakje te hebben overnacht reden we de volgende dag naar Purkersdorf waar een jugendstil sanatorium van Josef Hoffmann te vinden is.
Vervolgens reden we binnendoor naar Klosterneuburg, waar een aardige ACSI-camping is te vinden. Van hieruit kun je met de fiets mooi naar het centrum van Wenen. Dit zou een van de twee campings zijn waar wij hebben overnacht gedurende deze reis. Het weer was fris, om niet te zeggen vochtig. Onderweg passeerden we een dorp waar een groot aantal T3’s bij elkaar stonden, de meeste groen van kleur, de meeste syncro’s.
De volgende dag gingen we met de fiets de stad in. Een hele mooie wandeling gemaakt langs vele jugendstil panden van diverse architecten (o.a. Loos). Daarna fietsten we nog naar de Steinhof kirche een zeer fraai gerestaureerde kerk op een heuvel nabij Wenen. Toevallig was die net op dat moment open voor publiek (paaszaterdag).
De volgende dag was het zo koud en winderig dat we besloten met de bus naar de geplande wandeling te rijden. En langdurig in een café te blijven zitten. Na afloop hadden we zelfs natte sneeuwbuien op de camping. Tijdens die buien was het niet meer dan 10 graden. De electrische kachel ging dus mooi aan. Prompt kwamen wij ook hier weer een syncro tegen.
Op de maandag vertrokken we richting Griekenland. Nog even in Hongarije naar het Balatonmeer gekeken maar dat kon ons niet bekoren. Wel was het weer een stuk opgeknapt. We kruisten Kroatië en overnachtten nabij Banja Luka in Bosnië. Vandaar naar Sarajevo en de Piva-kloof in Montenegro. Schitterend!
Verder naar Albanië. Hier hebben we op de camping zonder naam onder Dürres overnacht. We waren hier al vaker.
We merken hier voor het eerst dat de motor olie verliest. Het drupt van de beplating. Na inspectie blijkt dat de olie vooral bij de aansluiting tussen olievulpijp en carter naar buiten komt. Ik besluit de modificatie van de carterontluchting weer ongedaan te maken en later blijkt dat hiermee de olielekkage is verholpen. Wel construeer ik een “emergency-handle”. Die bestaat uit een stuk electriciteitsdraad (van die stugge met massieve koperen kern, die je letterlijk voor allerlei doeleinden kunt gebruiken en die samen met tie-wraps tot de standaarduitrusting van elke T3-rijder moet behoren) die aan de rubber slang van de carterontluchting is bevestigd en van daaruit naar het klepje achterop de bus loopt. Mocht het tot een razende diesel komen dan trek ik aan de draad en de slang gaat los: Einde carterolie naar luchtinlaat.
Vervolgens rijden we naar Igoumentisa in Griekenland. Daar informeren we nog even wat een bootticket naar Venetië zou kosten voor de terugreis in juni. Met € 350,00 vonden we dat toch te duur. We willen op een strand gaan overnachten maar ik rijd me vast in het zand. Een toevallig passerende tractor wil ons er wel uit trekken. Hierbij beschadig ik mijn achterbumper, maar ja, waar is dat ding anders voor. We overnachten dus aan een ander strandje, maar ’s nachts waait en regent het nogal.
Daarom besluiten we maar naar het oosten van de Peloponnesos te rijden en de tocht achterstevoren te maken. O.a. via de Turkse brug in Arta, de nieuwe brug over de Golf van Korinthe en langs het smalle kanaal van Korinthe. Dat was een goede move want het weer was daar al iets beter en het knapte zienderogen verder op. Na enkele dagen bivakkeren we op een romantische, afgelegen plek aan de zuidkant van Argolis, zeg maar de “vierde, meest rechtse vinger” van de Peloponnesos.
Via Ermioni (heeft onze prins hier niet ook een optrekje in de buurt?) gaat het langs diverse andere overnachtingen naar Leonidio (Arkadia/Lakonia, vinger drie). In de bergen overnacht nabij een kapelletje met bron.
We vervolgen onze weg via Neapoli naar de ruige zuidpunt van dit schiereiland.
Je kunt daar niet aan de zee gaan staan dus rijden we iets terug richting Neapoli en komen dan nabij een versteend “palmenbos” uit de oudheid. De onbarmhartige zon en het ontbreken van schaduw nopen ons de luifel uit te zetten.
Via Gythio rijden we naar vinger 2: Mani. We overnachten op diverse plaatsen aan de zee, want het is heet en rijden daarna helemaal naar beneden (Porto Kagio) en bivakkeren dan op een doodlopend weggetje aan de westkust, hoog boven de zee.
Van daaruit vinden we een mooie baai bij de bekende grotten van Pirgos Dirou. De koeien lopen over het strand.
Via onder andere Kalamata en Petalidi gaan we naar vinger nummer 1: Messinia. We vinden daar een mooie plek om te overnachten, maar er staat al een bus. We kijken nog wat verder, maar vinden niks. Als we terugkomen is de andere bus weg en gaan wij daar fijn staan.
Daarna gaan we noordwaarts langs de westkust en komen bij de “Golden Coast” bij Mati. Helaas worden we hier door de politie weggestuurd. De enige keer deze hele vakantie. Omdat we de omgeving toevallig kennen vinden we snel een alternatief. Bij Mati Beach zien we ook een T3 met een badende chauffeur.
Ook zien we hier de bizarre steltkluut: een kleine vogel op enorm hoge poten.
We willen Olympia bezoeken maar mogen er met onze hond niet in. Dat is balen. We besluiten naar Kalavryta in de bergen te rijden. Nabij het klooster Mega Spilia overnachten we en nemen de volgende dag de tandradbaan naar Diakofto. Een spectaculaire rit door kloven, dalen en langs ravijnen en watervallen. Zelfde weg ook weer terug. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat.
We nemen de boot naar het vaste land en rijden door naar Lefkas. Hier overnachten we op diverse plaatsen, zowel afgelegen aan de westkust als aan de haven van Vassiliki. Het water aan de westkust is hier onwaarschijnlijk van kleur.
We ontmoeten hier ook een Deens stel, Lene en Emil, die met hun T3 door Europa kruisen op “studiereis”. Ze onderzoeken insecten en hopen nog eens een boek over sprinkhanen de schrijven. Ze hebben de merkwaardigste exemplaren bij zich. Zie hun blog op
http://insectinvestigators.blogspot.com
Dan wordt het weer langzamerhand tijd om huiswaarts te gaan. We besluiten nog twee dagen in Igoumenitsa te blijven omdat het mooi weer is en rijden dan grofweg dezelfde route als we gekomen zijn. Hiervoor hebben we 6 dagen uitgetrokken en dat blijkt precies te kloppen. En zo komen we 10 juni weer in ons landje terug. Onderweg vallen we van 31 graden terug naar 15 en moeten de kachel soms aan doen. Overnachten gaat prima, ook in Oostenrijk en Duitsland. Je moet even zoeken en wat geluk hebben.
In Bosnië hadden we nog een incident. Wij werden aangehouden door een politieagent die zei dat we door rood gereden waren. Dat zou kunnen want ik had het hele stoplicht niet gezien. Hij wilde onze paspoorten, begon te schrijven en zei dat we 50 euro moesten betalen. Omdat hij dat opschreef in een notitieboekje i.p.v. een officieel document had ik argwaan en begon barrières op te werpen als geen geld bij me en zo. Toen vroeg hij hoeveel ik dan wel kon betalen. Ik ging daar niet op in en toen stelde hij voor dat ik 20 euro zou betalen. We hebben toen nog lang gesoebat dat we onze paspoorten terug wilden hebben maar boden uiteindelijk aan om 10 euro te betalen. Hier ging hij mee akkoord. Zo zie je maar weer.
De gekste overnachting hadden we nabij Preveza. We stonden hier op een helicopter landingsplaats te kamperen! Toen we zaten te eten in de scherming kwamen er honderden bruine vliegende kevers langs, waarvan sommige het op onze haren gemunt hadden. De enige keer dat we met een handdoek omgebonden aan tafel zaten!
de kinderen daarintegen minder.